Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında;

Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum.

Sanki beni bekleyen bir hayal görüyor

Yolumun karanlığa saplanan noktasında

,um.

ara gökler kül rengi bulutlarla kapanık;

K

kuda, yalnız iki yoldaş uyanık;
Biri b

Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar.

İn cin u

yenim, biri de serseri kaldırımlar.

çimde damla damla bir korku birikiyor;

İ

dikiyor;
Gözüne mil çekilmiş bir âmâ gibi ev

Sanıyorum, her sokak başını kesmiş devler...

Üstüme camlarını, hep simsiyah,

ler.

aldırımlar, çilekeş yalnızların annesi;


KKaldırımlar, içimde yaşamış bir insandır.

düşmez can vermek, yumuşak bir kucakta;


Kaldırımlar, duyulur, ses kesilince sesi;

Kaldırımlar, içimde kıvrılan bir lisandır.

an
B

aBen bu kaldırımların emzirdiği çocuğum!

Aman, sabah olmasın, bu karanlık sokakta;
Bu karanlık sokakta bitmesin yolculuğum!


r işitsin;
Yolumun zafer tâkı, gölgeden taş kemer
Ben gideyim, yol gitsin, ben gideyim, yol gitsin;
İki yanımdan aksın, bir sel gibi fenerler.
Tak, tak, ayak sesimi aç köpekl
eler.

Ne sabahı göreyim, ne sabah görüneyim; 
Gündüzler size kalsın, verin karanlıkları!
Islak bir yorgan gibi, sımsıkı bürüneyim;
Örtün, üstüme örtün, serin karanlıkları.


bir gayeye satmış bir kahraman gibi,
Et
Uzanıverse gövdem, taşlara boydan boya;
Alsa buz gibi taşlar alnımdan bu ateşi.
Dalıp, sokaklar kadar esrarlı bir uykuya,
Ölse, kaldırımların kara sevdalı eşi...

II

Başını
 inle, kemiğinle, sokakların malısın!
Kurulup şiltesine bir tahtaravan gibi,
Sonsuz mesafelerin üstünden aşmalısın!
Fahişe yataklardan kaçtığın günden beri,
Erimiş ruhlarınız bir derdin potasında.

;
Onu da, hangi diyar olsa götürürsünüz
Senin gölgeni içmiş, onun gözbebekleri;
Onun taşı erimiş, senin kafatasında.

İkinizin de ne eş, ne arkadaşınız var;
Sükût gibi münzevî, çığlık gibi hürsünüz.
Dünyada taşınacak bir kuru başınız va
r.

Yağız atlı süvari, koştur, atını, koştur!
Sonunda kabre çıkar bu yolun kıvrımları.
Ne kaldırımlar kadar seni anlayan olur...
Ne senin anladığın kadar, kaldırımları...

III

Bir esmer kadındır ki, kaldırımlarda gece,

rlü yetişemem, fecre kadar yürür de,
Hey
Vecd içinde başı dik, hayalini sürükler.
Simsiyah gözlerine, bir ân, gözüm değince,
Yolumu bekleyen genç, haydi düş peşime der.

Ondan bir temas gibi rüzgâr beni bürür de,
Tutmak, tutmak isterim, onu göğsüme alıp.
Bir t
ühat, o bir ince ruh, bense etten bir kalıp.

Arkamdan bir kahkaha duysam yaralanırım;
Onu bir başkasına râm oluyor sanırım,
Görsem pencerelerde soyunan bir karaltı.

Varsın, bugün bir acı duymasın gözyaşımdan;
Bana rahat bir döşek serince yerin altı,


Bilirim, kalkmayacak, bir yâr gibi başımdan..
.

Necip Fazıl Kısakürek-Kaldırımlar

Uploaded by: Cemalettin AK

Views:

Category: şiir

Share

Tweet